آینده جهان از نظر مکتب‏هاى مختلف که رشد سلاح‏هاى هسته‏اى و اتمى را مى‏بینند، جز ویرانه‏اى نیست; اما اسلام، آینده جهان را قسط و عدل، آرامش و تمدن، و حکومت صالحان مى‏داند: «ولقد کتبنا فى الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادى الصالحون‏»  .

هدف رسالت انبیاء الهى، تربیت انسان‏ها و در نتیجه، قیام آنان براى اقامه قسط و عدل است; چنانکه فرمود: «ولقد ارسلنا رسلنا بالبینات وانزلنا معهم الکتاب والمیزان لیقوم الناس بالقسط‏»  ; و خداوند مؤمنان راستین را وعده قطعى داده است که خلافت در زمین را نصیب آنان سازد: «وعد الله الذین امنوا منکم وعملوا الصالحات لیستخلفنهم فى الارض‏»و دین پسندیده و مرضى خود را مستقر سازد و در سایه هدایت‏هاى آن، پس از خوف و ترس، امن و آرامش تحقق یابد: «ولیمکنن لهم دینهم الذى ارتضى لهم ولیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننى لا یشرکون بى شیئا».

اسلام، تنها دین الهى است: «ان الدین عندالله الاسلام‏»  که خداوند آن را با ولایت اولیائش کامل گردانید و بدان راضى شد: «الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتى ورضیت لکم الاسلام دینا»  و خود وعده داده است که اسلام، دین جهانى باشد و حکومت اسلامى، تنها حکومت عدل و قسط در سراسر گسترده خاک گردد: «هو الذى ارسل رسوله بالهدى ودین الحق لیظهره على الدین کله ولو کره المشرکون‏»  .

خداوند نظام آفرینش را بر پایه حق استوار ساخته است; چنانکه فرمود: «وما خلقنا السموات والارض وما بینهما الا بالحق‏»و هر باطلى در این جهان، محکوم به نابودى است و مانند کف روى آب، زائل خواهد گشت: «فاما الزبد فیذهب جفاء»  . قرآن کریم، همه مخاطبان خود را دعوت مى‏کند که در سرگذشت گذشتگان سیر کنند و عاقبت‏بد و هلاکت تکذیب‏کنندگان را ببینند: «قد خلت من قبلکم سنن فسیروا فى الارض فانظروا کیف کان عاقبة المکذبین‏»  ; سنت‏شکست‏ناپذیر و غیر قابل زوال الهى، پیروزى قیام حق و نابودى باطل است و این سنت، از اصول همیشگى و همگانى نظام آفرینش است که هیچ گاه تغییرپذیر نیست: «فلن تجد لسنت الله تبدیلا ولن تجد لسنت الله تحویلا»  .

قرآن کریم درباره پیروزى حق بر باطل مى‏فرماید: «وقل جاء الحق وزهق‏الباطل ان الباطل کان زهوقا»; یعنى حق مى‏آید و باطل مى‏رود وطبیعت‏باطل، همان رفتن و نابودى است. در آیه دیگر نیز کیفیت رفتن باطل راچنین بیان فرموده است: «بل نقذف بالحق على الباطل فیدمغه فاذا هوزاهق‏»  ; یعنى حق را بر باطل چیره مى‏کنیم پس حق، باطل را سرکوب مى‏کند و باطل سرکوب‏شده، نابود و محکوم به زوال مى‏گردد. آنچه از این آیات‏استفاده مى‏شود این است که حکومت‏حق، با هیچ باطلى سازش ندارد و نه تنها در برابرباطل تسلیم نمى‏شود بلکه آن را از بین مى‏برد و علاوه بر وجه اثباتى که دارد وخود را تثبیت مى‏کند، جنبه نفى غیر خود را نیز دارد و باطل را مى‏زداید; وازاینجا روشن مى‏شود که اگر چیزى بتواند خود را تثبیت کند، ولى جنبه نفى وباطل‏زدایى نداشته باشد، حق نیست; بلکه باطلى است در پوشش حق.

1- سوره انبیاء، آیه 105.
2. سوره حدید، آیه 25.
3. سوره نور، آیه 55.
4. همان.
5. سوره آل عمران، آیه 19.
6. سوره مائده، آیه 3.
7. سوره توبه، آیه 33.
8. سوره حجر، آیه 85.
9. سوره رعد، آیه 17.
10. سوره آل عمران، آیه 137.
11. سوره فاطر، آیه 43.
12. سوره اسراء، آیه 81.
13. سوره انبیاء، آیه 18.

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در جمعه 91/11/27 ساعت 2:21 عصر موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت